Blog Blog | Guilty pleasures van een moeder

Guilty pleasures van moeders

Janne (31) heeft een hoop guilty pleasures waar ze liever niet over praat. Maar wel over schrijft. 

Ik kreeg de vraag of ik een blog wilde schrijven over mijn guilty pleasures die ik als moeder heb. Mmm. Ik ben nog maar net moeder (de mijne is anderhalf) dus ik schrok sowieso van deze vraag omdat ik dus blijkbaar nu in de ‘moeder-categorie’ val. Toen ik van die schrok bekomen was, dacht ik aan ál mijn guilty pleasures. Het zijn er nogal wat, maar ik heb ze kunnen terugbrengen tot 3. Dus hier komen ze…

Stipt op nummer 1: De Fora

Ooo de fora. Ik spendeer me toch een partij tijd aan de online fora's voor moeders! Denk 24baby, Oudersvannu, Babybytes, Wij en Brabbels. Ik denk echt dat ik een extra taal had kunnen leren als ik al die fora-tijd beter benut had. Maar goed, hoe is het begonnen? Ik ben gestart met intensief fora bezoek toen ik zwanger raakte van mijn eerste. Nou eigenlijk vóór ik zwanger raakte van mijn eerste. Want vanaf het moment dat mijn man zei “nou lieverd, ik ben klaar voor kinderen” hing ik al aan de telefoon met de gynaecoloog om mijn spiraal te laten verwijderen, zó toe was ik aan kinderen. Ik wilde dus ook z.s.m. zwanger raken. En hoe doe je dat? Nou. Goed. Dat snappen we allemaal wel denk ik, maar ik wilde dus ook de kans vergroten door het gewoon systematisch aan te pakken en even flink door Google te graven voor we ook maar aan de slag gingen. Toen kwam ik terecht op de fora. Waar duizenden vrouwen discussies voerden over de beste manieren om zwanger te raken. Ik kwam achter het bestaan van ovulatietesten, de betekenis van een innesteling, ik kwam erachter dat vrouwen met een kinderwens de 14 dagen na hun eisprong álle klachten hebben die er bestaan en dat als je deze klachten google-d ze altijd te herleiden zijn naar een zwangerschap.

Toen ik daadwerkelijk zwanger bleek te zijn, heb ik alle fora’s afgestruind naar vrouwen die zich net zo misselijk voelden als ik. O en dat is zo fijn als je deze vrouwen vindt, want op de één of andere manier had ik alleen maar vrouwen in mijn omgeving die dingen zeiden als “Ja, natuurlijk was ik wel misselijk, maar ik stond met een lach over te geven, zó blij was ik om zwanger te zijn”. Wat ik natuurlijk ook was, blij om zwanger te zijn, maar dit deed natuurlijk niks af aan de helsigheid die zwangerschapsmisselijkheid heet. En dat al deze vrouwen, dertig jaar geleden kinderen kregen, hielp ook niet mee. Het zat niet bepaald 'vers in het geheugen' zal ik maar zeggen.

Ook toen mijn lieve meisje geboren was, had ik veel aan de fora’s. Probeer namelijk maar eens aan je man te vragen of hij tips heeft om je melkproductie op gang te houden. Heb je niks aan. Ik was ook nog eens de eerste in mijn vriendengroep die zwanger raakte, dus op vriendinnen kon ik ook niet bouwen. En toen ik aan mijn moeder vroeg hoe het allemaal ging met borstvoeding, kreeg ik zulke intens nare ervaringen te horen dat het een wonder is dat ik er überhaupt aan begonnen ben.

Helaas heb ik ook nog mogen ervaren hoe het is om een missed abortion te hebben. Een missed abortion is een miskraam, alleen dan zonder alle kenmerken. Ik wist dus niet dat het hartje gestopt was met kloppen, tot ik het op het echo-apparaat zag. En ook toen had ik zoveel aan mijn vrouwen op de fora’s die het allemaal al wel eens leken mee te hebben gemaakt.

Ik heb overigens nog nooit iets geplaatst op een forum, haha! Misschien is dat wel echt guilty, he? Ik heb alleen stiekem meegelezen met anderen. Wat erg! Goed op naar punt 2.

Punt 2: Slechte Televisie

Ik hield er heel erg van om films te kijken vroeger, ik heb in een videotheek gewerkt en echt alle films gezien tussen 1995 en 2010. Ik weet niet wát het is, maar ik heb er het geduld niet meer voor. Of de rust niet eigenlijk. De film moet wel heel erg goed zijn wil het mij bekoren (mooi woord). Vandaar dat ik verzot ben geraakt op slechte televisie. Maar dan ook écht slechte televisie. Er zijn er zoveel, van Temptation Island (“you’re not gonna temp me oooohoohoo”) tot Love Island (“I feel like, you’re like, maybe like my like soulmate at like the like end of the like day”) tot Real Housewives of Beverly Hills (mijn lievelingsreality!). Maar de guilyest of all is toch wel Below Deck op Netflix. Als je deze nog niet gezien hebt, maar je hebt zin om je avond te verspillen aan hele kneuterige drama, ZIEN!

Punt 3: Kinderkleding

Ik weet het nog zo goed, ik werkte ooit in een kinderkledingwinkel in Baarn. Daar zei iemand tegen me: “Als je moeder wordt, koop je nog liever kleding voor je kind dan voor jezelf.” Jaaaa hoor, dacht ik bij mezelf. Zeker niet dat dat mij ooit gaat gebeuren.

De laatste keer dat ik kleding voor mezelf heb gekocht? 2 maanden geleden. Het waren sokken.

Intussen loopt mijn kind erbij alsof ze elk moment gekiekt kan worden door zo’n romantisch Frans tijdschrift en doe ik mijn best haar haar perfect nonchalant te stylen. Zelf smeer ik wat eyeliner op en föhn ik mijn haar. Wie ben ik geworden? Een moeder. O en trouwens, vaders doet net zo mee hoor. Hij vindt het ineens leuk om kinderkleding mee uit te zoeken! Terwijl hij zíjn kleding door mij uit laat zoeken. Best lief he.

Dit waren ze! Valt best mee toch? Ik heb natuurlijk ook nog wat guilty snacks die ik graag verorber, maar daar hoefde ik geen moeder voor te worden. Mijn smaak is trouwens wel totaal veranderd door de zwangerschap! Voorheen leefde ik voor chips en nu? Doe maar een zakje pistachenootjes. Wel gezouten s.v.p. En ik lust ineens geitenkaas en honing, waar ik voorheen van walgde. Geinig, zo’n zwangerschap 😉 Nou, tot de volgende keer!